stukotać

stukotać: {{stl_3}}stukotać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}stukɔtaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_8}}-cze{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_26}}vi {{/stl_26}}{{stl_14}}klopfen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}klappern {{/stl_14}}

Игры ⚽ Нужна курсовая?

stukotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, stukotaćoczę || stukotaćocę, stukotaćocze || stukotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować powstanie stukotu, uderzając jakimś twardym przedmiotem o inny; wydawać stukot : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miarowo stukotały koła… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukotać — ndk IX, stukotaćoczę (stukotaćocę), stukotaćoczesz (stukotaćocesz), stukotaćocz, stukotaćał «wydawać lub powodować stukot; stukać wielokrotnie, raz po raz» Żołnierze stukotali podkutymi butami. Wóz stukotał po bruku … Słownik języka polskiego
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
stukotanie — n I rzecz. od stukotać … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias